Objawy zatorów tętniczych

Zator występuje, gdy światło naczynia tętniczego zostaje nagle zamknięte przez czop zatorowy. Występują różne rodzaje czopów. Zator w tętnicy końcowej czynnościowo wywołuje zawał.

Media Kobiet

Czopem zatorowym może być: skrzeplina, urwana blaszka miażdżycowa, cząsteczka tłuszczu, tkanka nowotworowa, bakteria, pasożyt lub banieczka gazu (np. azotu). Wyróżniamy kilka typów zatorów. Są to: zator prosty, jeździec, nietypowy, skrzyżowany oraz wsteczny.

Przyczyny zatoru bywają różne, zależnie od rodzaju czopu zatorowego. Najczęstszą przyczyna powstawania zatorów jest migotanie przedsionków, wada mitralna serca, zawał serca, zapalenie wsierdzia oraz tętniak serca. W wyniku zmienionej miażdżycowo tętnicy może dojść do odwodnienia i zagęszczenia krwi – te objawy pojawiają się przy obniżonym ciśnieniu tętniczym krwi. Innymi objawami zatoru jest udar mózgu oraz niedokrwienie kończyn dolnych (tzw. zespół niebieskich palców). Może wystąpić zawał nerki. Zdarza się, ze zator jest pierwszym objawem tętniaka. Przy zatorze pojawia się zakrzepica, szczególnie w jamach chorego serca lub zastawkach. W związku z tym występuje ostre niedokrwienie kończyn.

W rozpoznaniu choroby najbardziej pomocnym badaniem jest echo serca, czyli tzw. EKG. Dodatkowo należy wykonać badania enzymów mięśnia sercowego oraz parametry układu krzepnięcia. W morfologii uwzględnia się stężenie mioglobiny w moczy, pH krwi oraz stężenie dwuwęglanów. Wyniki powinny także zawierać badania elektrolitów. Oprócz morfologii wykonuje się badania nieinwazyjne. Termometrię (badanie temperatury) i pletyzmografię (badanie zmian przepływu krwi). Następnie należy wykonać USG kończyn dolnych, USG z colour duplex Doppler (potocznie nazywane „usg z Dopplerem”), przezskórne pomiary pH i PO2. Poza tym lekarz może zlecić kapilaroskopię, tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny pomagający wykryć tętniaka i inne możliwe zmiany. Gdy dochodzi do zwężenia tętnicy wykonuje się angiografię zwykłą lub subtrakcyjną. Jest to badanie inwazyjne. Przy podejrzeniu o zakrzepicę warto także zrobić rentgen klatki piersiowej.

Po rozpoznaniu zatoru i zakrzepicy należy jak najszybciej rozpocząć leczenie farmakologiczne. Leczenie objawowe polega na podawaniu heparyny oraz na arteriografii. Stosuje się wlew dożylny streptokinazy lub leków przeciwzakrzepowych. W przypadku niskiego ryzyka wykonuje się embolektomię polegającą na usunięciu zatoru. W przypadku wysokiego ryzyka operacyjnego stosuje się leczenie trombolityczne. Wskazana jest operacja zmienionych naczyń krwionośnych. Po wystąpieniu zatoru podaje się leki przeciwwstrząsowe. W przypadku zabiegów operacyjnych wykorzystuje się wiele najnowszych technik. Operacja przebiega laserowo, przez kruszenie płytek miażdżycy, przez poszerzanie światła lub wprowadzanie sprężynek (stent). Wszystkie metody leczenia operacyjnego nazywane się angioplastyką. W ostateczności stosuje się przeszczepy naczyń lub protezy.

Profilaktyka schorzenia polega na zwalczaniu otyłości, częstej aktywności fizycznej, nawadnianiem organizmu. Osoby z ryzykiem zakrzepicy powinny także stosować specjalne leki przeciwzakrzepowe lub nosić pończochy medyczne.

W przypadku, gdy podejrzewamy u siebie objawy zatoru powinniśmy niezwłocznie zgłosić sie do lekarza pierwszego kontaktu. Jeśli sytuacja jest bardzo poważna (np. u chorego wystąpiła zatorowość płucna) należy wezwać karetkę. Jeśli lekarz pierwszego kontaktu potwierdzi nasze podejrzenia o zakrzepicę otrzymamy skierowanie do kardiologa lub kardiochirurga.

Autor: Aleksandra Kozłowska

Źródło:
http://www.biomedical.pl/zdrowie/zator-przyczyny-objawy-leczenie-2850.html