Szukaj

Stwardnienie rozsiane - jak się objawia i jak z nim walczyć?

Stwardnienie rozsiane należy do grupy chorób ośrodkowego układu nerwowego. Występuje około 3 – 5 zachorowań na 10 000 przypadków. Największa zachorowalność przypada na ludzi młodych pomiędzy 20, a 40 rokiem życia. Nieznacznie częściej chorują kobiety. Choroba charakteryzuje się rzutowością, ma okresy zwolnień i zaostrzeń.

Podziel się
Tomografia
Niektórzy naukowcy uważają, że SM jest również chorobą układu odpornościowego, który to zwalcza komórki własnego organizmu właśnie w tkance nerwowej (choroba autoimmunologiczna).

Nie są znane dokładne przyczyny powstawania stwardnienia rozsianego. Uważa się, że jedną z przyczyn mogą być czynniki środowiskowe. Oprócz tego ryzyko zachorowania może wzrastać u osób palących papierosy i narażonych na silny stres. Również częste choroby i infekcje wirusowe mogą przyczyniać się do ujawnienia się choroby.

Typowe objawy:

  • pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego
  • porażenie nerwów okołoruchowych
  • oczopląs
  • mowa skandowana, spowolniona, bełkotliwa
  • trudności w połykaniu
  • mrowienie i drętwienie kończyn
  • zaburzenia pamięci
  • zaburzenia czucia
  • niezborność chodu
  • wzmożone napięcie i sztywność mięśni
  • problemy z oddawaniem stolca i moczu
Choroba bardzo często jest rozpoznawana dopiero w zaawansowanym stadium, ponieważ jej początkowe objawy są trudne do zauważenia lub niejednokrotnie mogą przypominać inną chorobę.

Należy pamiętać, iż stwardnienie rozsiane przebiega rzutami. Chory przez pewien okres może czuć się zupełnie  dobrze, jednak nagle może nastąpić zaostrzenie się choroby i pogorszenie stanu chorego. U każdego pacjenta zespół objawów jest rożny i zmienia się w czasie, nie istnieje żaden konkretny schemat przebiegu choroby.

W przeważające części przypadków choroba postępując doprowadza do całkowitego inwalidztwa. Zdarza się także, że choroba w ciągu kilku miesięcy doprowadza do zgonu.

Rozpoznanie stwardnienia rozsianego oparte jest na objawach oraz na szeregu badań takich jak: badanie neurologiczne, badanie potencjału wzrokowego, słuchowego i somatosensorycznego, rezonans magnetyczny i nakłucie lędźwiowe. 

Do tej pory nie wynaleziono skutecznego sposobu leczenia SM. W okresie zaostrzenia choroby podaje się kortykosteroidy. Oprócz tego podawane są także leki wzmacniające organizm, leki immunosupresyjne oraz immunostymulujące. Bardzo ważną rolę odgrywa fizykoterapia mająca za zadanie zwalczanie sztywności kończyn, zachowanie ruchomości stawów oraz poprawę krążenia krwi.