Niedoczynność tarczycy - przyczyny, objawy, leczenie
Niedoczynność tarczycy jest zespołem objawów klinicznych spowodowanym niedoborem hormonów tarczycy w organizmie. Choroba dotyka około 5% ogólnej populacji, a szczyt zachorowalności występuje po 60 roku życia. Kobiet chorują około 5 razy częściej od mężczyzn. Głównym powodem wrodzonej niedoczynności tarczycy są zaburzenia rozwojowe tarczycy.
Przyczyny niedoczynności tarczycy:
- uszkodzenie tarczycy przez procesy naciekowe, np. amyloidoza, sarkoidoza
- niedobór jodu
- choroba de Quervaine'a
- choroba Gravesa – Basedowa
- guzy, np. gruczolak przysadki, glejak
- choroby zakaźne, np. gruźlica, kiła
- zaburzenia rozwojowe przysadki mózgowej i podwzgórza
- polekowa niedoczynność tarczycy
U osób starszych początkowe stadium choroby przebiega bezobjawowo. Stwierdza się zwiększone stężenie TSH w surowicy. Zdarza się, że chorzy są zmęczeni, przygnębieni, pogorszeniu ulegają funkcje życiowe, pojawiają się zaparcia. Niedoczynność tarczycy jest prawdopodobnie czynnikiem ryzyka miażdżycy i zawału serca, natomiast u młodych kobiet związany jest ze zmniejszeniem się płodności.
Zobacz również:
Pełnoobjawowa niedoczynność tarczycy daje następujące objawy:
- skóra jest sucha, szorstka o sinawożółtym odcieniu
- wypadają brwi, rzęsy i owłosienie łonowe
- pojawiają się obrzęki powiek, twarzy, a następnie całego ciała
- zaburzenia rytmu serca
- nadciśnienie tętnicze
- niewydolność oddechowa
- zaburzenia pracy przewodu pokarmowego – nawracające zaparcia
- nieprawidłowości w działaniu układu nerwowego – senność, depresja, zaburzenia funkcji poznawczych
- u kobiet pojawiają się problemy z miesiączkami, bezowulacyjne cykle
- u mężczyzn występują problemy z potencją
Niedoczynność tarczycy należy różnicować z zespołem nerczycowym oraz chorobą Addisona – Biermera.
Leczenie niedoczynności tarczycy polega na podawaniu tyroksyny w jednorazowej dawce dobowej. Skuteczność jej działania można ocenić po 6 – 8 tygodniach kuracji.
W przypadku odpowiednio dobranego leczenie rokowania są dobre. Jednak nieleczona niedoczynność może doprowadzić do przełomu hipometabolicznego, który jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia.