Poliomyelitis
Poliomyelitis to inaczej choroba Heine – Medina, nagminne porażenie dziecięce lub wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego. Wywołują ją poliowirusy i najczęściej do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z chorym.
Poliowirusy prawie zawsze dostają się do organizmu przez usta lub nos. W jelicie dochodzi do ich namnożenia i zostają wchłonięte do krwi, z którą przedostają się do innych części ciała, też do układu nerwowego. W takim przypadku może dojść do uszkodzenia nerwów i w konsekwencji do niedowładu lub porażenia mięśni.
Czas wylęgania wirusa wynosi od 7 do 14 dni. Zakażeni zarażają jeszcze przed pojawieniem się pierwszych objawów do 3-4 tygodni po ich zauważeniu. Wydalają wirusy z kałem przez około 6 tygodni.
W Polsce rzadko dochodzi do zachorowania na to schorzenia ze względu na obowiązkowe szczepienia przeprowadzane w okresie niemowlęcym. Osoba ze zdiagnozowaną chorobą Heine- Medina jest izolowana i hospitalizowana. Przed wynalezieniem szczepionki choroba występowała przede wszystkim na obszarach o niskim poziomie higieny. Miała charakter endemiczno-sporadyczny. Wiosną i latem zdarzały się również epidemie w krajach o wysokim standardzie życia, związane z brakiem naturalnej odporności na chorobę.
Zobacz również:
Przebieg choroby można podzielić na kilka etapów:
1. W etapie wstępnym chory może skarżyć się na nieżyt górnych dróg oddechowych, wymioty, zaparcia lub biegunkę, gorączkę nie wyższą niż 38ºC, szybkie męczenie się, obfite pocenie się itp. U dzieci choroba może objawiać się zmianami w zachowaniu, rozdrażnieniem.
2. Etap drugi określa się jako okres utajenia. Charakteryzuje się on zanikiem objawów dotąd obserwowanych i względną poprawą stanu dziecka. Trwa on od kilkunastu godzin do kilku dni.
3. Okres ten objawia się osłabieniem siły kończyn i również obniżeniem ruchliwości, niemożnością ich wykonywania. Najczęściej powraca lekka gorączka, pojawiają się wymioty, bóle kończyn i głowy, światłowstręt. Etap ten zwie się okresem przedporażennym i porażennym układu nerwowego. Symptomy u niektórych dzieci ograniczają się tylko do nieżytu górnych dróg oddechowych i objawów oponowych.
4. Etap zdrowienia, w którym choroba cofa się, może trwać nawet do 2 lat. Najczęściej jednak poprawę można zauważyć do 6 miesiąca trwania choroby. Najszybciej ustępują porażenia opuszkowe (po 2-3 tygodniach). Najdłużej zaś organizm walczy z porażeniami rdzeniowymi.
5. Okres ostatni określa się jako okres trwałych objawów. W nim obraz kliniczny chorego nie ulega zmianom.
Choroba może też przebiegać w formie bardzo łagodnej. Trwa wtedy zwykle kilka dni, podczas których chory boryka się ze złym, samopoczuciem, wymiotuje, skarży się na podwyższoną temperaturę ciała i bóle głowy.
Jeśli choroba objęła ośrodkowy układ nerwowy, ale nie wystąpił paraliż, nie różni się niczym od zwykłego zapalenia opon mózgowych.
Często jednak przerzuty na ośrodkowy układ nerwowy kończą się nagłym paraliżem. Zdiagnozowanie paralitycznego zapalenia istoty szarej jest łatwe. Objawy zawsze są takie same: paraliż z bólem i kurczeniem mięśni oraz ich zwiotczeniem, brak ruchów układu ścięgnisto-kostnego, wrażliwość na dotyk, temperaturę i ból.
Autor:
Kazimiera Magda