Szukaj

Szpiczak mnogi - choroba układu kostnego

Szpiczak mnogi polega na nieprawidłowym rozroście komórek plazmatycznych w szpiku kostnym. Rozrost plazmocytów zauważany jest we wszystkich kościach, w których występuje szpik. W niezwykle rzadkich przypadkach rozrost pojawia się tylko w jednym miejscu w kościach. W chwili obecnej szpiczak jest choroba nieuleczalną.

Podziel się
Szkielet człowieka
Szpiczak mnogi występuje około 3 - 4 razy na 100 tys. osób rocznie. Największa zachorowalność występuje pomiędzy 50, a 70 rokiem życia. Ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem.

Niektóre z zawodów, a także narażenie na czynniki chemiczne (np. dioksyny, rozpuszczalniki, czynniki czyszczące) oraz promieniowanie mogą być przyczyną szpiczaka mnogiego u osób predysponowanych. Pewną rolę mogą także odgrywać czynniki genetyczne.

Plazmocyty odpowiedzialne są w organizmie za wytwarzanie białek odpornościowych. U zdrowej osoby różne populacje plazmocytów wytwarzają różnego rodzaju białka. Zapewnia to tworzenie się odpowiedniej liczby przeciwciał  chroniących organizm przez zachorowaniami. U chorego na szpiczaka mnogiego plazmocyty, które rozrastają się w nadmiarze należą wszystkie do jednej populacji komórkowej. Powoduje to spadek odporności organizmu.

Objawy:

  • bóle w kościach
  • łamliwość kości
  • rozrzedzanie się kości, głównie w czaszce  i żebrach
  • nawracające zakażenia dróg moczowych i zapalenia płuc
  • niewydolność nerek
  • podniesione stężenie białka we krwi lub moczu
  • anemia
  • stany podgorączkowe
  • małopłytkowość
  • białkomocz

Szpiczaka mnogiego należy różnicować z następującymi chorobami:

  • białaczka
  • amyloidoza
  • reumatoidalne zapalenie stawów
  • przerzuty nowotworowe do kości
  • chłoniaki
Często szpiczak mnogi rozpoznawany jest dopiero w zaawansowanym stadium, gdyż chorzy to zazwyczaj osoby starsze i zazwyczaj dolegliwości, które im dokuczają wiążą z normalnym starzeniem się organizmu.

Do postawienia diagnozy potrzebne jest wykrycie patologicznych plazmocytów w szpiku kostnym oraz stwierdzeniu charakterystycznych zmian w kościach.

Leczenie zazwyczaj trwa przez długi czas. W miarę łatwo można zahamować rozrost plazmocytów, jednak o wiele trudniej jest naprawić powstałe w kościach zmiany. Podaje się leki cystostatyczne i hormonalne. W bardzo ciężkich przypadkach możliwy jest przeszczep szpiku kostnego.